Biləvlilər olduqca sadə adamlardır. Onların dilləri də, əməlləri də adətərı çox sadə və aydın olur

Biləvlilər çoxsaylı tayfa və nəsillərdən ibarət olsalar da, tarixin keşməkeşli yoilarında əsrlər boyu bir-birlərinə qaynayıb qarışmışlar, Ayrı-ayrı tayfa və nəsillərin törəmələri nə xarici görkəmlərinə və ya başqa əiamətiərinə, nə də hər hansı bir insani keyfiyyətlərinə görə biri-birindən seçilmirlər. Biləvlilər yalrıız fərdi xüsusiyyətlərinə görə biri-birindən fərqlənirlər.

Yaxşı haldır ki, onlar, hansı tayfanın və ya nəslin törəməsi olduqlarının heç fərqinə də varmayaraq, özlərini yalnız biləvü kirni tanıyırlar. Kəndin əhaüsinin yarısından çoxunu təşkil edən Biləv tayfasının, təxminən 25%-ni təşkil edən «Abdal» tayfasının və 12-13%-ni əmələ gətirən «Xəlfəli» tayfasının indiki törəmələri artıq özlərinin hərnin tayfalara aid olduqlarını belə unutmuşlar və yaxud heç eşitməmişlər.

Beləliklə, orta əsrlərdən bəri biləvlilər vahid bir kənd camaatı kimi formalaşmışlar. Azərbaycanhlara, xüsusilə də xalqırnızın kənd əhalisinə xas olan xüsusiyyətlər, о cümlədən səmimilik, hümanistlik, təəssübkeşlik, vətənpərvərlik, qanunpərəstlik, ədalətlilik, xeyirxahlıq, həmçinin mövhumatçılıq və sadəiövhlük biiəvlilərdə də yetərincə vardır. Bununla belə sadəlik, zəhmətkeşlik, dindarlıq, qonaqpərvərlik və etibarlılıq biləvlilərdə özürıü daha qabarıq şəkildə biruzə verir. Ailəcanlılıq və eldarlıq isə əsas səciyyəvi xüsusiyyətlər olaraq, sarıki biləvlüərin boyuna biçilmişdir.

Biləvlilər olduqca sadə adamlardır. Onların dilləri də, əməlləri də adətərı çox sadə və aydın olur, ütülü, bəzəkli, ikibaşlı, təmtaraqlı ifadələri özləri də işlətməzlər və eşitmək də istəməzlər. Dolaşıq işlərdən, dolaşıq sözlərdən kənar olarlar. Sadəlik biləvlilərin ən çox sevdikləri xüsusiyyətlərdən biridir, bəlkə də birincisidir. Onlar davranışlarında, hərəkətlərirsdə və danışıqlarında təbiiliyi gözlərlər, süniliyi qətiyyən sevməzlər. Süni hərəkətlərə, süni danışıqlara yol verənləri məsxərəyə qoyarlar. Sadə və abırlı geyinərlər. Dəb dalınca qaçmazlar. Mühafizəkarlıq edərlər. Təkəbbürlü olanlara, fors eləyənlərə, özünü yekəxana aparantalara hörmət etməzlər, rəğbət bəsləməzlər. Hər işdə adiliyi, sadəliyi və hər danışıqda səmimiyyəti üstün tutarlar. Onların danışıqları da, işləri də, əməlləri də sadə, konkret və aydın olar. Bir müddət şəhərdə yaşayıb sonra kəndə qayıdan biləvlilərdən kimsə danışığında, hərəkətində ənəndən («cızığından») çıxdıqda kənd camaatı onun haqqında «Cəviz qayağından çıxdı, qayağını bəyənmədi,» deyər, onu ələ salar (Biləvdə qarzax yox qayağ deyirlər).

• Tarix:2015-05-26